Stranger Things – Season 03

Rok za rokiem w miasteczku Hawkins dzieją się „straszne rzeczy”. A skoro to lata osiemdziesiąte, to wśród popkulturowych zjawisk Ameryki nie może zabraknąć strachu przed Związkiem Radzieckim 🙂

W 1985 roku Rosjanie próbują otworzyć bramy piekieł, tymczasem w Hawkins powstaje „Starcourt” – wielkie centrum handlowe, które wysysa klientów ze staromodnych sklepików i szkolnych boisk. Dzieje się jednak coś więcej – zaburzenia elektromagnetyczne i szczury żywiące się chemią domową to ledwie początek nowych kłopotów.

„Stranger Things” wchodzi w jeszcze mroczniejsze klimaty niż „dwójka” i dzieciaki będą zmuszone stawić czoła zarówno potworom zza światów jak i radzieckim aparatczykom o aparycji Ivana Drago.

Trójka to kolejna podróż w sentymentalny czas walkmana i automatów do gier. Nie zabraknie kultowych artefaktów – od piosenki Limahla z „Neverending Story” po jaja z „Powrotu do przyszłości”. Sezonem nie zawiodą się miłośnicy space horrorów – efektami specjalnymi serial bije na głowę równie kultowy „The Thing” (1982)  i „Aliens” (1986).

A swoją drogą – ciekawe czy Will, Mike i Dustin chcieliby obejrzeć w kinie „Obcego” XD

 

Zła weganka

Sarma Mengallis była kwintesencją Nowego Jorku w pigułce. Inteligentna, wykształcona, zdolna, pełna pasji i determinacji w biznesie. Szefowa kuchni i autorka kulinarnych bestsellerów stworzyła „Pure Food and Wine” i „Lucky Duck” – w swoim czasie najbardziej oblegane restauracje na Manhattanie. Kiedy świat podziwiał Sarmę za modelową karierę i wyjątkową misję ona sama rozpoczęła spektakularny demontaż własnego biznesu i własnego życia.

Kolejny raz Netflix karmi widza doskonałą historią z życia wziętą. Perypetie kobiety z wyższych sfer NY przerasta wyobrażenia o ludzkiej naiwności ale i zadziwiającej potrzebie bliskości, która trwa wbrew wszelkim podszeptom rozsądku.

Minus za męczącą już nieco „netflixową” formułę, powtarzaną bez końca w kolejnych produkcjach dokumentalnych.

 

Herzog – Saul Bellow

Dlaczego jestem taki rozdygotany? Ale jestem. Jestem, nie można żądać od człowieka, żeby na stare lata zmieniał nawyki. Jestem taki a nie inny i zostanę taki a nie inny. Czemu miałbym to zwalczać? Źródłem mojej równowagi jest brak równowagi. Nie organizacja, nie odwaga, jak u innych ludzi. Trudne to dla mnie, ale już tak jest”

„Jeżeli zwariowałem, nie mam nic przeciwko temu” zaczyna swój długi wywód Moses Herzog, wykładowca akademicki z Nowego Jorku. Herzog doświadczył niedawno kolejnej życiowej porażki i nie jest w dobrym stanie.

Pragnąc odzyskać spokój, w pamięci dyktuje długie listy do znajomych i nieznajomych. Niektóre z nich zapisuje. Otoczenie traktuje Mosesa jak chorego a on sam pogrąża się we własnym świecie wrażliwości rozpamiętując żydowskie pochodzenie, rosyjskie korzenie rodzinne i własne życie wciąż rozpadające się na kawałki.

„Herzog” to sztandarowa powieść noblisty, uznawana za dzieło w dużej części autobiograficzne. Intelektualna rozedrgana ale i melancholijna opowieść o człowieku wyobcowanym i mającym problem z akceptacją w oczach innych.

 

North Hollywood

Rasowy przedstawiciel kina niezależnego made in USA.

Dorastający Michael musi dokonać wyboru życiowego – college czy praca w firmie budowlanej ojca. Wybiera trzecią, najtrudniejszą drogę ale i największą pasję – zawodowy skateboarding.

Wybór serca przypłaci konfliktem z ojcem i utratą przyjaciół. Dla Michaela, którego z Jay’em i Adolfem łączy głęboka więź to największy problem na progu dorosłości.

Północne Hollywood jest jak alternatywna rzeczywistość płynąca gdzieś obok blichtru Hollywood Boulevard – miejsce gdzie nastolatkowie służą do mszy i szwendają się po pustych parkingach supermarketów. Miejsca,, w którym ojcowie pracujący na budowach dają wykład o użyteczności zasłonki prysznica 🙂 (w roli ojca jedyny zawodowiec w gronie naturszczyków- Vince Vaughn)

„North Hollywood” ma w sobie pazur kina off-owego i klimat „Lords of Dogtown”, świetnego filmu o subkulturze kalifornijskich skateboardowców.

 

Sukcesja – season 02

Logan Roy zagrożony wrogim przejęciem udziałów „ucieka do przodu”. Po zakupie technologicznego Voultera przyszedł czas na agresywną zagrywkę w obszarze wydawniczym. Imperium Roy’ów chce kupić konkurencyjną firmę na rynku, koncern Pierce.

Ceniąca tradycje rodzina Pierce nie che się łatwo poddać. Roy’owie są dla nich chciwą hordą barbarzyńców. Wspólny wyjazd na Węgry i pozowanie na kochającą familię szybko zostaną zdemaskowane. Problemy z akwizycją nowych firm i coraz większy smród wokół afery „morderczych rejsów” podkładają ogień pod Waystar Royco.

Mocny cios rodzinnej fortunie padnie z nieoczekiwanej strony. Matka Romana, Shiv i Kendalla wychodzi ponownie za mąż. Walka o jej rodzinny posag rozpęta kolejną wojnę domową.

Drugi sezon Sukcesji nie zwalnia sprintu. Potworna rodzinka staje się coraz bardziej toksyczna nie przebierając w środkach. Finał sezonu z pewnością spodoba się wszystkim malkontentom 🙂

 

 

Who is Anna?

Fabularna wersja historii Anny Devley vel Anny Sorokin. Bohaterka w ciągu kilku lat przeszła metamorfozę z „miss nobody” w instagramową gwiazdę obracjącą się w najwyższych kręgach Nowego Jorku.

Ideą przekrętu było pozyskanie funduszy na wymyślony z rozmachem biznes Anny Devley. W tym celu bohaterka zgubiła rosyjsko brzmiące nazwisko na mniej oczywiste „Devley”, przy okazji wymyślając historię o rodzinnej fortunie zdeponowanej w niemieckim banku przez apodyktycznego tatusia biznesmena.

Miniserial jest mieszanką dramatu sądowego z opowieścią o współczesnym społeczeństwie, które uwielbia być zwodzone przez zawodowych socjopatów. Twórcy starają się nadać głębi tytułowi, rozpinając psyche bohaterki między dwoma biegunami – wyrachowaną oszustką a ambitną businesswoman, której „tylko” zabrakło funduszy do budowy projektu marzeń.

Pomimo wysiłku twórców odpowiedź na pytanie „Kim jest Anna” nie powinna nikomu przysporzyć większego problemu.

 

Don’t Look Up

Co zrobisz z wiedzą, że potężny meteoryt za kilka tygodni z przytupem przypier… w błękitną planetę Ziemia? Pewnie nie za wiele. Może więc lepiej się nad tym nie zastanawiać? Zajmijmy się zatem swoimi sprawami.

Dwójka akademików odkrywa porażającą prawdę – w stronę Ziemi leci skała wielkości Manhattanu. Naukowcy są pewni, że na wieść o końcu świata ludzkość podniesie krzyk rozpaczy. Tak się jednak nie dzieje. Straszenie ludzkości nie mieści się w scenariuszach śniadaniowej telewizji a Prezydent USA zajęta jest przygotowaniami do kolejnych wyborów.

Zidiociałe elity z niepokojem patrzą na słupki oglądalności i folowersów w Internetach. Jeśli coś robią, to wyłącznie przy łopoczących flagach i świetle reflektorów. Pod publiczkę i bez planu. Zmiana ikonki w mediach społecznościowych do największe poświęcenie w obronie ludzkości.

Dramatyczne odkrycie szybko spada z pierwszych stron zastąpione nową fryzurą Brada Pitta i skandalikami z planety Hollywood. Sumienia uspokaja status „Będzie dobrze” przeklejany na Facebooku obok fotek śmiesznych kotków.

Autor „The Big Short” lubi pastwić się nad ludzkością i wywlekaniem skrzętnie ukrywanego smrodku konformizmu. Adam McKay wylewa na nas wiadra cynizmu pokazując paluchem prawdziwą twarz amerykańskiego establishmentu.

„Don’t Look Up” to moralitet ery Instagrama bliższy błazenadzie w stylu Borata niż rozpaczliwemu larum na stan dusz i umysłów. Delikatną perswazję zastępuje walenie obuchem we wszystkie strony.

Obrywa się wszystkim – natchnionemu klonowi Steve Jobsa, administracji państwowej, sterydowym czterogwiazdkowym generałom i zaśmiewającym się sztucznie kretynom z telewizora.

„Don’t Look Up” ma topową obsadę i każda z postaci robi świetnie swoją robotę. Nadmiar krytyki bywa trudny do przełknięcia i tak jest trochę z „Nie patrz w górę”. Reżyser z przekonaniami zdecydowanie przechylonymi na lewo śmieje się w twarz politykom, dziennikarzom a nawet nietykalnej branży wizjonerów z Krzemowej Doliny. Robota wykonana, możemy wrócić do oglądania śmiesznych kotków na Tik-Toku 😀

 

 

 

Sukcesja – season 01

Rodzina Royów stoi na szczycie piramidy społecznej. Zbudowane przez Logana Roya medialno-rozrywkowe imperium przynosi miliardowe zyski a jego właściciel pociąga za najważniejsze sznurki. Kiedy tego potrzebuje, nie waha się besztać polityków i naciskać na prezydenta.

Po niespodziewanym wylewie Logan jest w śpiączce. Rynki reagują nerwowo, żądając wyznaczenia następcy medialnego mogula. Rozpoczyna się wojna domowa o sukcesję.

Oczywistym następcą bezwzględnego ojca wydaje się okrzepły w biznesie Kendal. Jego oponentami w drodze do tronu są Roman – najmłodszy z rodzeństwa i Shiv – pozornie pozostająca poza rodzinnym biznesem. W galaktyce Roy’ów krąży też najstarszy lecz niegrzeszący inteligencją syn Connor oraz mąż Shiv Tom – typowy oportunista śliniący się do zysków i prestiżowych posad.

Ojciec daleki jest jednak od oczywistych wyborów, mistrzowsko wykorzystując wzajemne animozje do utrzymywania rodzinnego konfliktu na granicy wrzenia. W tej rodzinie sojusze dyktuje osobisty zysk a wyrazy miłości to maska przywdziewana na potrzeby aktualnej strategii.

„Sukcesja” to wciągający serial o bezpardonowej walce drapieżników na szczytach biznesowego świata. Świata, w którym pokrewieństwo niewiele znaczy a każdy grzeczny miś może okazać się krwiożerczą bestią. Zdrada, bezwzględność, wyrachowanie są cenniejsze niż przeceniana lojalność.

 

Maid (serial)

Pewnego dnia Alex wstaje z łóżka i rozpoczyna ucieczkę od dotychczasowego życia. Dziewczyna ucieka z dzieckiem na ręku bez walizek i perspektyw na jakąkolwiek pomoc.

Podróż do normalności wymaga niezwykłej determinacji i nadludzkiej siły. Historia młodej dziewczyny trzyma za gardło przez wszystkie dziesięć odcinków. Są momenty kiedy oglądanie serialu sprawia fizyczny ból.

„Sprzątaczka” pozbawiona jest naiwności produkcji typu „from zero to hero”. Choć sporo tu moralizatorstwa spod znaku okrutnego świata i bezdusznego systemu sprawiedliwości, serial jest pełen odcieni szarości. Wszystko za sprawą grającej główną rolę Margaret Qualley i ciekawą, pozbawioną jednoznaczności postać złego męża, Sean’a.

Inspiracją serialu był bestseller z listy New York Timesa autorstwa Stephanie Land „Sprzątaczka. Jak przeżyć w Ameryce będąc samotną matką pracującą za grosze”.

 

The Loudest Voice

Co łączy Harveya Weinsteina, Jeffreya Epsteina i Rogera Ailesa? Każdy z nich doszedł na szczyt i uwierzył w boską nieomylność. Łączy ich także jeszcze jeden szczegół. Każdy z nobilitowanych gentlemanów usłyszał zarzuty molestowania.

Roger Ailes dojrzał potencjał raczkującej telewizji już we wczesnych latach sześćdziesiątych. Entuzjazm dla nowej technologii przekazu przyniósł mu wkrótce uznanie w oczach polityków. Ailes stał się doradcą medialnym kolejnych prezydentów po stronie Partii Republikańskiej: Nixona, Reagana, George H. W. Busha i „juniora” George W. Busha.

Równolegle piął się w górę po szczeblach medialnej kariery. W latach dziewięćdziesiątych został prezesem CNBC.

Ukoronowaniem i biznesowym opus magnum dla Ailesa stała się praca dla Roberta Murdocha, z którym od 1996 roku stworzył najpopularniejszą choć kontrowersyjną Fox News.

Miniserial „The Loudest Voice” opisuje losy Ailesa od stworzenia Fox News po skandal obyczajowy i zwolnienie z fotela prezesa. W brawurowej roli medialnego magnata występuje Russell Crowe. Podbieństwo do Gladiatora przypadkowe 🙂