Bandzior, glina i cygan znowu grasują po ulicach Rzymu.
Po dramatycznym klinczu na koniec sezonu pierwszego Aureliano i Spadino łączą siły w walce o utrzymanie wpływów. Lele zdaje sie być innym człowiekiem. Idzie w ślady ojca podejmując pracę w policji.
Przeszłość całej trójki nie da o sobie zapomnieć, dopóki w Rzymie nadal panuje Samuraj.
Drugi sezon rzymskiej etiudy. Wciąż ciekawie, chociaż nadal nie na poziomie „Gomorry”.
Rozpędzona lokomotywa Netflixa wypluwa z siebie kolejne dzieła z cyklu „Netflix original documentary”. Na fali fascynacji seryjnymi zabójcami, a także w przededniu filmu fabularnego: Ladies and Gentlemen! The Ted Bundy Tapes”!
Typowa w manieryzmie Netflixa produkcja opiera się na zapisach audio z rozmów, jakie dziennikarz Stephen Michaud nagrał z Tedem Bundy’m w trakcie rozmów w celi śmierci.
W czterech odcinkach dokumentu historia morderstw Bundy’ego okraszona jest jego własnym komentarzem – z początku ograniczającym się do mętnych opowieści o dzieciństwie i własnym ego a z czasem coraz ciekawszymi wywodami o naturze predatora.
Przełom? Niezupełnie. Ted Bundy do końca pozostał kameleonem pokazującym tylko taką część siebie, jaką uznał za przydatną w danej chwili.
15 lipca 1997 roku gigant światowej mody Gianni Versace zostaje zastrzelony gdy wraca ze spaceru po Ocean Drive. Oniemiały świat podejrzewa, że projektant padł ofiarą zemsty jednego ze swoich kochanków.
Śledztwo prowadzi do Andrew Cunanana. Dwudziestoośmioletni Cunanan, z pochodzenia pół Filpińczyk, pół Włoch okazuje się być obsesyjnie zafascynowany włoskim gigantem mody. Ale obsesja na punkcie Versace’ego to nie jedyny sekret chłopaka o aparycji bogatego studenta.
Drugi sezon cyklu „American Crime Story” nie ma nic wspólnego z serią opowiadającą historię O.J. Simpsona. O ile w historii znanego sportowca dominowały potyczki słowne w palestrze, tłem zabójstwa Gianniego Versace jest czysty horror.
W roli Donatelli królowa hiszpańskiego kina – Penelope Cruz ale prawdziwym odkryciem jest Darren Criss, odtwórca roli słodkiego Andrew (Złoty Globu 2019).
Rojst to bagno. Serialowym bagnem jest fikcyjne miasto wojewódzkie u schyłku PRL-u. Osiemdziesiąty czwarty, szara rzeczywistość po stanie wojennym wciąż przepełniona jest systemowym zamordyzmem. W mętnej wodzie najlepiej poruszają się partyjne grube ryby wspierane przez służalczych funcjonariuszy Milicji Obywatelskiej.
W lesie okalającym betonowe osiedle Gronty dochodzi do podwójnego morderstwa. Ofiarami są młoda prostytutka i towarzysz Grochowiak, miejscowy komunistyczny „kacyk”. To nie jedyne śmierci w okolicy. W tym samym czasie dochodzi do samobójstwa dwójki licealistów.
Sprawą interesuje się młody dziennikarz „Kuriera Wieczornego”, Zarzycki (Dawid Ogrodnik). Jego redakcyjny mentor, Witold Wanycz (Andrzej Seweryn) początkowo nie chce dotykać sprawy, którą na kilometr pachnie milicyjną „ustawką”.
Zarzycki nie odpuszcza, coraz bardziej zapadając się w lokalnym bagnie śliskich spraw i powiązań. W tle coraz częściej pojawiają się nitki prowadzące do dawnych powojennych dramatów, jakie rozegrały się w okolicy.
„Rojst” to pierwszy polski serial, który bez przesady można nazwać produkcją na miarę najlepszych seriali HBO i Netflixa. Stworzony przez Jana Holoubka serial ma dopracowaną oprawę i doskonałe kreacje aktorskie.
„Witaj w polskim bagnie”.
Oficjalna wersja wydarzeń mówi o uzbrojonej i nieobliczalnej grupie „Gałęzi Dawidowej”. Odłam apokaliptycznego ruchu pod wpływem jej nawiedzonego lidera Davida Koresha stał się zagrożeniem dla społeczeństwa. Tak przynajmniej ocenili go specjaliści z ATF. Próba aresztowania liderów sekty na prywatnym terenie Mount Carmel zakończyła się militarnym chaosem i fiaskiem uzbrojonych agentów. Połączone siły ATF i FBI przez 51 dni otaczały farmę, bezskutecznie próbując uwolnić jak największą liczbę członków sekty – przede wszystkim kobiety i dzieci. Brak sukcesu w tym zakresie federalni urzędnicy zrzucili na zniewolenie mieszkańców i ich strach przed Koreshem.
Ostateczny atak z użyciem czołgów i gazów bojowych przyniosło rozwiązanie w postaci aresztowania dwunastu osób. Pozostałe 76 zginęło w pożarze, który rozpętał się w trakcie szturmu. Raporty FBI uznały, że pożar wywołali sami mieszkańcy farmy, popełniając zbiorowe samobójstwo.
„Waco” pokazuje odmienną wersję wydarzeń.
Serial dopuszcza do głosu fakty, które od lat były zamiatane pod dywan przez oficjeli z FBI i ATF. Twardogłowi dowódcy, nieodparta chęć siłowego rozwiązania, wreszcie błędne rozpoznanie i demonizowanie sekty, w której dużą część stanowiły kobiety i dzieci doprowadziło do tragedii i śmierci 86 osób (oraz niepotrzebnie narażających życie agentów służb federalnych).
Serial nie wybiela samego Koresha, pozostawiając postawę charyzmatycznego do oceny widzowi. Wprowadzona do fabuły postać negocjatora (Michael Shannon) dobitnie ukazuje złe intencje federalnych „jastrzębi” i katastroficzne skutki ich decyzji.
Doskonały, przejmujący mini serial stawia pod znakiem zapytania kondycję amerykańskiego narodu.
Drugi sezon „Blindersów” nie traci impetu. Sugestywnej grze Cilliana Murphy’ego towarzyszy tym razem Tom Hardy w roli żydowskiego piekarza. Urodzonemu w Londynie Hardy’emu rola Alfiego Solomona musiała przynieść niebywałą radochę 🙂
Apetyty Tommiego Shelby rosną wraz z umacnianiem się organizacji. Peaky Blinders sięgają po Londyn, raz jeszcze twardo stając na drodze potężnemu gangowi Włocha Sabiniego. Sojusznikiem w nierównej konfrontacji ma być żydowska mafia z Camden Town. Przymierze z Alfie Solomonem to jednak nie przelewki i przywódca prowincjonalnego Peaky Blinders musi udowodnić swoją wartość. Na scenie po raz drugi pojawia się komisarz Campbell pielęgnujący osobistą nienawiść do Tommiego Shelby i planujący definitywny koniec rzezimieszka z Birmingham.
Apogeum sezonu to wyścigi „Derby Day” w Epsom, miejscu opanowanym przez Sabiniego.
W 1981 roku do Ameryki przenosi się pochodząca z indyjskiej Puny sekta hinduskiego filozofa. Jej założycielem Bhagwan Shree Rajneesh. W chwili przybycia do New Jersey Rajneesh jest w trakcie trzyletniego okresu milczenia. Jego ustami jest „zarząd” sekty, a w szczególności sekretarka i najbliższa współpracowniczka Sheela.
Pięćdziesięcioletni guru i duchowy przywódca sekty Neo-Sannyas (sanjassinów) to były profesor filozofii, autor kilkuset (!) książek, który sam sobie nadał tytułu „Bhagwan”. W hinduizmie określenie to oznacza najwyższy osobowy aspekt Absolutu, posiadający transcendentalną formę pełną wieczności, wiedzy i szczęścia (sic!).
Na świecie jest bardziej rozpoznawany jako „sex-guru”, z racji odważnych wykładów o seksie wygłoszonych w latach 60-ych i zawartych w książce From Sex to Superconsciousness. Poglądy Rajneesha choć kontrowersyjne, gromadzą tłumy wyznawców z całego świata. Szczególnie cennymi fanami wydają się przede wszystkim chojni darczyńcy z Ameryki i Europy.
Kłopoty zaczynają się, gdy sekta kupuje za niemal 6 milionów dolarów olbrzymie rancho na bezdrożach Oregonu. W miejscu, gdzie John Wayne kręcił kultowe westerny Rajnishanie chcą zbudować własne utopijne Państwo oparte na filozoficznej wykładni ich guru. Swoboda seksualna i obyczajowość diametralnie różna od purytańskiej obyczajowości amerykańskiego społeczeństwa zamieszkującego okoliczny okręg Wasco szybko nakręcą spiralę wzajemnej nienawiści.
„Wild Wild Country” przedstawia historię sekty Rajneesha oczami obu stron, nikomu nie odmawiając możliwości wypowiedzenia się. Oskarżana o brak moralności i mordercze intencje sekta ma szansę przedstawienia własnego punktu widzenia. Wśród bohaterów pojawia się najbardziej kontrowersyjna osoba z otoczenia guru. Skazana za próby otrucia mieszkańców miasteczka Dalles, manipulacji przy wyborach i organizacji próby zabójstwa urzędnika Oregonu Sheela promuje się na największą ofiarę i jedyną osobę autentycznie oddaną Bhagwanowi.
Filmowcy Netflixa zostawiają interpretację w rękach widza.
