Kto zabił Paula i Maggie Murdaugh

Pijany synalek prawnika, katastrofa łodzi, zaginiona dziewczyna. Wydawałoby się, że sprawa nieszczęśliwej kraksy na rzece i torpedowane przez kolegów taty dochodzenie to wystarczająca sensacja na zgrabne trzy odcinki miniserialu.

Matactwa dwóch pokoleń prawników z Hampton to jednak ledwie wierzchołek góry lodowej. Z minuty na minutę saga rodziny Murdaugh nabiera tempa  i przyrasta o kolejne przestępstwa.

Zawikłany serial układa się w kronikę upadku Murdaugh’ów – aż do strasznego finału. Ale to nie koniec zaskoczeń. Gdy znika strach przed wszechwładną kliką urzędników, pęka zmowa milczenia a z nią kolejne niewygodne fakty.

Historia Alexa Murdaugh, władcy wyższych sfer Lowcountry w Karolinie nie kończy się wraz z serialem Netflixa. Kolejne oddcinki pisze życie i sala sądowa.

Zadziwiająco syntetyczny jak na tasiemcowate standardy „Murdaugh Murders” to jedna z lepszych produkcji crime stories ostatnich miesięcy. Prawdopodobnie z szansą na kontynuację po zakończeniu kolejnych procesów karnych.

 

Woodstock 99 (serial)

Trzydzieści lat po legendarnym festiwalu Woodstock jeden z jego współtwórców, Michael Lang zapragnął powtórki. Była to kolejna próba wyciśnięcia kasy z wyeksploatowanego hasła i rozpaczliwy skok na kasę po nieudanym Woodstock ’94

Tym razem wszystko miało się udać. Tereny dawnej bazy lotniczej Griffiss w miejscowości Rome w stanie Nowy Jork były wg organizatorów optymalne. Otoczone siatką tereny wojskowe zostały dodatkowo „dozbrojone” 3,5 metrową konstrukcją z płyt, które miały rozwiązać największą zmorę Langa i kolegów – widzów bez biletów, którzy masowo forsowali słabe zabezpieczenia w roku 1994.

W 1994 roku festiwal spłynął ulewnymi deszczami i zamienił się w wielkie jezioro błota. Rok 1999 przyniósł Woodstock’owi rekordowe upały, które dla odmiany  ugotowały 220 tysięcy ludzi zgromadzonych na asfaltowej pustyni.

Pogoda, tłok, fatalne warunki sanitarne a także chciwość organizatorów i sprzedawców doprowadziły publiczność do wrzenia. Muzyka stała się zapałką wrzuconą do gigantycznej kadzi z benzyną. Po agresywnych występach Korn i Limp Bizkit tłum zmienił się w destrukcyjną masę. Kiedy w ostatnim dniu festiwalu organizatorzy rozpływali się nad sukcesem nie mieli pojęcia co przyniesie finałowy koncert Red Hot Chili Peppers. Nie mając pojęcia do czego to doprowadzi, przed „Under the Brigde” publiczności rozdano tysiące świec. A kiedy rozpalono pierwsze ogniska z połamanych ogrodzeń, Red Hoci radośnie zagrali hendrixowskie „Fire”.

„Trainwreck ’99″być może nadmiernie demonizuje całe zdarzenie, ale potędze nagrań trudno zaprzeczyć. Choć wielu uczestników Woodstock’99  wciąż wspomina wydarzenie jako epokowe, dla innych pozostanie traumą do końca życia.

 

Who is Anna?

Fabularna wersja historii Anny Devley vel Anny Sorokin. Bohaterka w ciągu kilku lat przeszła metamorfozę z „miss nobody” w instagramową gwiazdę obracjącą się w najwyższych kręgach Nowego Jorku.

Ideą przekrętu było pozyskanie funduszy na wymyślony z rozmachem biznes Anny Devley. W tym celu bohaterka zgubiła rosyjsko brzmiące nazwisko na mniej oczywiste „Devley”, przy okazji wymyślając historię o rodzinnej fortunie zdeponowanej w niemieckim banku przez apodyktycznego tatusia biznesmena.

Miniserial jest mieszanką dramatu sądowego z opowieścią o współczesnym społeczeństwie, które uwielbia być zwodzone przez zawodowych socjopatów. Twórcy starają się nadać głębi tytułowi, rozpinając psyche bohaterki między dwoma biegunami – wyrachowaną oszustką a ambitną businesswoman, której „tylko” zabrakło funduszy do budowy projektu marzeń.

Pomimo wysiłku twórców odpowiedź na pytanie „Kim jest Anna” nie powinna nikomu przysporzyć większego problemu.

 

Oszust z Tindera

Legendarnym oszustem uwodzicielem PRL-u był Jerzy Kalibabka. „Tulipan” rozkochiwał w sobie bogate kuracjuszki a następnie je okradał. Pieniądze oszukanych pań przeznaczał na wystawne życie socjalistycznego playboya. Piękny Simon Leviev nie robił zatem nic, czego nasz rodzimy Kalibabka wcześniej nie dokonał. To co ich różni to technologia i inflacja 🙂

Leviev zaistniał dzięki wymarzonemu do tego celu Tinderowi. Izraelski uwodziciel zdołał podobno wyłudzić 10 milionów dolarów. Przekręt amanta z Tindera polegał na rodzaju piramidy finansowej Ponziego lewarowanej słynnym już

„My enemies are after me” 🙂

Serial Netflixa buduje napięcie wokół śledztwa i kooperacji kilku ofiar, które próbują dopaść byłego kochanka.

 

Maid (serial)

Pewnego dnia Alex wstaje z łóżka i rozpoczyna ucieczkę od dotychczasowego życia. Dziewczyna ucieka z dzieckiem na ręku bez walizek i perspektyw na jakąkolwiek pomoc.

Podróż do normalności wymaga niezwykłej determinacji i nadludzkiej siły. Historia młodej dziewczyny trzyma za gardło przez wszystkie dziesięć odcinków. Są momenty kiedy oglądanie serialu sprawia fizyczny ból.

„Sprzątaczka” pozbawiona jest naiwności produkcji typu „from zero to hero”. Choć sporo tu moralizatorstwa spod znaku okrutnego świata i bezdusznego systemu sprawiedliwości, serial jest pełen odcieni szarości. Wszystko za sprawą grającej główną rolę Margaret Qualley i ciekawą, pozbawioną jednoznaczności postać złego męża, Sean’a.

Inspiracją serialu był bestseller z listy New York Timesa autorstwa Stephanie Land „Sprzątaczka. Jak przeżyć w Ameryce będąc samotną matką pracującą za grosze”.

 

Udawaj, że to miasto

Frances Ann „Fran” Lebowitz to amerykańska publicystka i pisarka, legenda Nowego Jorku. Gejzer sarkazmu i mistrz ciętej riposty, który zachwycił samego Martina Scorsese a wiele dekad wcześniej także Andy’ego Warhola i prenumeratorów intelektualnych nowojorskich periodyków.

W siedmioodcinkowym serialu Netflixa „Udawaj, że to miasto” przeważają statyczne sceny gadających głów. Dwóch głów, bo oprócz Fran Lebowitz na ekranie pojawia się jeszcze tylko rozmawiający z nią (a raczej zaśmiewający się do rozpuku) Martin Scorsese.

Urozmaiceniem gadających głów są przebitki ze starych wywiadów telewizyjnych, zdjęcia i wreszcie błąkająca się po współczesnym Big Apple Fran w arcy oryginalnym stroju, docenionym przez „Vanity Fair” w 2007 roku (sic!).

Dla osób bez amerykańskich korzeni erudycja Fran Lebowitz może być mało czytelna i pełna dygresji, których nie można docenić z perspektywy zagranicznego widza.

 

Vanishing at the Cecil Hotel

19 lutego 2013 roku po tygodniach poszukiwań odnaleziono Elsę Lam. Kanadyjka chińskiego pochodzenia zaginęła wiele dni wcześniej. Po sprawdzeniu hotelowych kamer okazało się, że studentka nigdy nie opuściła historycznego budynku.

Po dokładniejszym przejrzeniu, nagrania z monitoringu wprawiły śledczych w osłupienie. Zachowanie Elisy stało się wkrótce przedmiotem badań nie tylko LAPD ale i rzeczy internetowych „detektywów”. Ponura historia hotelu „Cecil” podkręciła mnożące się teorie spiskowe i podejrzenia o zjawiska nadprzyrodzone, które dopadły kanadyjską podróżniczkę.

Netflix w dopracowanym do perfekcji stylu prezentuje historię, od której włos jeży się na głowie a wszelkie fantastyczne teorie stają prawdopodobne.

 

Death to 2020

Mocno ironiczny rzut oka na rok 2020, rok o którym zgodnie wszyscy życzą sobie zapomnieć (chociaż będą o nim mówić bez końca).

Netflixsowe podsumowanie roku przygotowali twórcy wizjonerskiego „Black Mirror”, którzy przyznali, że takiego scenariusza „sami by nie wymyślili” XD.

Pseudo dokument („mockument”) pokazuje kluczowe zdarzenia roku 2020 („tak ważnego, że nawet jego nazwa wymieniana jest podwójnie” XD) opatrzone komentarzami pseudo naukowców, pseudo dziennikarzy i pseudo polityków.

Na pierwszym planie głupkowaty profesor (Hugh Grant) mieszający bieżące wydarzenia z historiami „Star Wars” XD i dziennikarz poważnej gazety (Samuel L. Jackson), ale show kradnie Diane Morgan jako przedstawicielka angielskiego społeczeństwa XD.

Dostało się też internetowym miliarderom, politykom (łgająca jak z nut rzeczniczka Białego Domu), pustym jak dzban influencerom a nawet Elżbiecie II 🙂

„Death to 2020” skupia się głównie na Ameryce i Wielkiej Brytanii, wyszydzając angielskiego premiera Johnsona („strach na wróble”) i prezydenta USA Trumpa („pomarańczowy ludzik”). Afery Sasina nie uwzględniono 😀

Tymczasem kilka dni po premierze filmu życie napisało wstęp do sequela 2021 XD

 

 

 

Jeffrey Epstein – Filthy Rich

Historia Jeffreya Epsteina, finansisty bogacza i filantropa, który okazał się seksualnym predatorem i pedofilem. Otoczona nimbem tajemnicy droga do fortuny Epsteina okazała się być pasmem zręcznych oszustw, których efektem było niewyobrażalne bogactwo. Obrzydliwie bogaty finansista rozwinął sieć znajomości na najwyższych szczeblach władzy i socjety. Po latach na jaw wyszły prawdziwe fakty. Przez ponad 30 lat Epstein utkał misterną sieć usług pedofilskich dla bogaczy.

Wśród bywalców jego posiadłości był członek brytyjskiej rodziny królewskiej, dwaj przyszli prezydenci USA, gwiazdy ekranu i sportu. W krótkim serialu dokumentalnym Netflix przedstawia znane fakty i obnaża pedofilskie praktyki człowieka na co dzień goszczącego na salonach.

 

Dwóch Papieży

Oj porobiło się tych opowieści o papieżach.

Rok 2012. Argentyński kardynał Bergoglio pragnie odejść na emeryturę. Jest głęboko zawiedziony współczesną postawą Kościoła i instytucją papiestwa. Bergoglio nadal jest jednak kardynałem, watykańskim urzędnikiem i musi stawić się u „szefa”. Spotkanie z panującym Benedyktem XVI będzie ciężką próbą dla obu wybitnych indywiduów.

Niewiele wiadomo o tym, co dzieje się za murami Watykanu. Przyszły papież Franciszek i Benedykt XVI podobno osobiście spotkali się trzy razy. Ratzinger nie krył swoich konserwatywnych światopoglądów. Wymiana myśli z socjalizującym Bergoglio z pewnością była rozmową gatunkowo ciężką.

„Dwóch papieży” to fascynujący pojedynek umysłów. W filmie Fernando Meirellesa (reżyser „Miasta Boga”) kamera zdecydowanie faworyzuje przyszłego papieża Franciszka. Obarczony błędami młodości jawi się on jako modelowy kandydat na papieża XXI wieku. Benedykt XVI w swoich dziwacznych strojach i papuciach, stroniący chociażby od piłki nożnej i kapki dobrego winka to modelowa ciemna strona mocy 🙂

Popisowa gra obu gentlemanów. Jonathan Pryce kradnie show, ale Anthony Hopkins który nikogo nie zjada popijając Chianti to też nie lada gratka 🙂