Peaky Blinders – season 06

To już niemalże 10 lat odkąd Thomas Shelby pojawia się na ekranie. Najnowszy, szósty sezon podobno miał być ostatnim. Podobno, bo twórcy tradycyjnie zostawili sobie furtkę, którą gangsterzy z Birmingham przenikną do kolejnej serii.

Nieoczekiwanie dla twórców nowy sezon zmierzył się nie tylko z ograniczeniami produkcji w trakcie pandemii, ale i nieodżałowaną utratą jedną z najważniejszych postaci. Brak cioteczki Polly wywrócił scenariusz do góry nogami i prawdopodobnie mocno obniżył dramaturgię konfliktu wewnątrz rodziny.

Pozostawiając przypadek Polly Gray na bocznym torze szósty sezon nie obniża lotów. To wciąż pasjonująca opowieść o mariażu brutalnej gangsterskiej roboty i brudnej polityki. W continuum piątego sezonu najpoważniejszym przeciwnikiem Tommy’ego pozostaje Oswald Mosley. Lider angielskich faszystów wydaje się też postacią najbardziej intrygującą w serii.

Co jeszcze wydarzy się w „szóstce”? Atrakcji nie zabraknie cygańskiego fatum wiszącego nad rodziną Shelby. Będzie też miejsce na wizytę na wyspie Miquelon u wybrzeży Nowej Fundlandii. Tommy odwiedzi ten sam hotel, w którym bywał Al Capone.

 

 

 

 

Skandal w brytyjskim stylu

22 marca 1951 roku dziedziczka fortuny szkockiego milionera Ethel Margaret Whigham poślubiła szkockiego księcia. Ian Douglas Campbell, jedenasty książę Argyll odziedziczył kilka lat wcześniej tytuł diuka i popadający w ruinę zamek Inveraray.

Dla młodej rozwódki z bogatego domu związek z księciem był okazją do podwyższenia statusu społecznego i wejścia w niedostępne rewiry szlachetne urodzonych. Nie przeszkadzało jej nawet to, że za dwukrotnie rozwiedzionym księciem ciągnęła się historia finansowej pijawki żerującej na małżonkach. Duke of Argyll znany był także ze swojego zamiłowania do alkoholu i hazardu.

W krytycznym dla małżeństwa momencie okresie książę Campbell podejrzewający żonę o zdradę włamał się do jej rezydencji w Londynie zdobywając dowody, które stały się podstawą do pozwu rozwodowego. Po raz pierwszy w historii brytyjskiej prasy pojawiły się pikantne szczegóły obyczajowe z życia wyższych sfer.

Miniserial dokumentuje historię skandalu, który zszokował i na zawsze zmienił angielską opinię publiczną lat sześćdziesiątych. W roli głównej Claire Foy znana z innej wybitnie brytyjskiej kreacji filmowej – młodej królowej Elżbiety II.

 

 

 

Landscapers

Skromne życie państwa Edwards we Francji burzy chroniczny brak gotówki. Chris dzwoni do macochy w Anglii z prośbą o pożyczkę i „przy okazji” wyznaje dawne grzechy. Susan i Chris zostawili w Notthingham dom z ogródkiem. A w nim, dokładnie pod azaliami ciała ukochanych rodziców.

Zbrodnia w wykonaniu tych łagodnych, starszych ludzi zdaje się być absurdem ale dowody są niezaprzeczalne. Dochodzenie przynosi kolejne szczegóły historii. Wszystko w niej układa się w spójną opowieść, której zwieńczeniem będą zeznania małżonków. Na uzgodnienie wersji mieli 15 lat. Czy perfekcyjnie przygotowane oświadczenia pozwolą państwu Edwards na maksymalne złagodzenie kary?

Oparta na faktach opowieść o państwu Edwards w doborowym wykonaniu Olivii Colman i Davida Thewlisa. Na uwagę zasługują także aktorzy drugoplanowi – funkcjonariusze policji dobrani tak, aby widz ich dobrze zapamiętał 🙂

 

 

 

Anatomia Skandalu

Stabilne życie państwa Whitehouse chwieje się w posadach. Problemem nie jest ujawniony w brukowej prasie skandal, ale jego następstwa na sali sądowej.

James Whitehouse jest członkiem rządu i kluczowym politykiem w brytyjskim parlamencie. Zdradę komunikuje bez nadmiernych emocji, z gracją i wrodzonym wdziękiem unikając konsekwencji. Kiedy szala zdaje się przechylać na stronę nieskazitelnego „whipa” z Izby Gmin, starannie pielęgnowany wizerunek rozmontowuje ambitna prokurator Kate Woodcroft.

Anatomia skandalu to anatomia brudów kryjących się za nobilitowaną fasadą Westminster. Czy politykom „wszystko można”? Jak duża musi być wina, aby członek Upper Class został ukarany? Gdzie jest granica między NIE i TAK? Sporą część fabuły zajmuje kwestia molestowania seksualnego spod znaku #metoo. W przypadku „Anatomy of a Scandal” dobitna rolę odgrywa tu .. winda w budynku parlamentu.

Serial w rozpoznawalnym już „netfliksowym” spokojnie zmieściłby się w krótszym formacie. Rozwleczony wstawkami ze studenckiego życia Oxfordu to przede wszystkim propozycja dla fanów gatunku „sądowego”.

Niezła rola Ruperta Frienda, który jednak wciąż najbardziej kojarzy się z agentem Peterem Quinnem w „Homeland”

 

 

Wykopaliska

Urocza miejscowość Sutton Hoo koło Suffolk, rok 1938. Arystokratka zleca zbadanie tajemniczych kopców, które znajdują się na terenie jej rozległej posiadłości. Lokalne towarzystwo ignoruje prośbę. Edith Pretty zleca pracę archeologowi amatorowi.

Pan Basil Brown (Ralph Fiennes) przystępuje do pracy z entuzjazmem i po kilku „grzebnięciach” znajduje pierwsze artefakty. Kopiec kryje grób królewski z VI – VII wieku. Pod pokładami ziemi zakopana jest łódź z czasów anglo-saskich wypełniona bezcennymi przedmiotami z epoki wczesnego średniowiecza.

Znalezisko z Sutton Hoo znajduje się dziś w British Museum. Do niedawna jej odkrywca był ignorowany przez szanowne  Towarzystwo Archeologiczne. „Wykopaliska” przywracają pamięć o dziarskim amatorze, który okazał się lepszy niż nadęci naukowcy.

 

 

Teoria Wszystkiego

Historia geniusza fizyki Stephena Hawkinga. W trakcie studiów wykryto u niego stwardnienie zanikowe boczne. 21 letniemu studentowi Cambridge rokowano 2 -3 lata życia. Wbrew hiobowym zapowiedziom fizyk żył 76 lat, zdołał założyć rodzinę, rozpowszechnić swoje teorie i odkrycia na całym świecie.

„Teoria Wszystkiego” nie straszy widza fizyką kwantową, teorią względności czy rozprawami nad czarną dziurą. Twórcy prześlizgnęli się po nauce, bo nie o genialne odkrycia tu chodzi.

Siłą filmu jest życie samo w sobie a jego bohaterem nie tylko Stephen boksujący się z postępującym paraliżem. Równorzędną rolę ma tu Jane Hawking – kobieta, która miała wytrwać dwa lata a spędziła większość życia niosąc ciężar choroby męża.

Wzruszający w swojej rozciągłości film opiera się na zderzeniu wielkiego umysłu z całkiem przyziemnymi problemami codzienności. I za te zmagania w filmowym wydaniu Eddie Redmayne zyskał Oscara a Stephen Hawking popkulturową rozpoznalność jakiej wielu naukowców nie zdołało nigdy poczuć.

 

The Nord Water

Rok 1859. Z angielskiego Hull wypływa wyprawa do Arktyki. Statek wielorybniczy „The Volunteer” pod dowództwem kapitana Brownlee rusza na jedną z ostatnich wypraw na Północ.

Przemysł wielorybniczy upada. Przetrzebione zasoby wielorybów i fok zmuszają do zapuszczania się na niebezpieczne wody północy. Na statki wielorybnicze zaciągają się typy spod ciemnej gwiazdy i ludzie bez perspektyw na godne życie w klasowym społeczeństwie brytyjskim.

Jednym z nich jest Patrick Sumner, chirurg wojskowy usunięty z armii. Dla Irlandczyka niskiego pochodzenia statek wielorybniczy to nie tylko sposób na zarobek ale i sposobność ucieczki od przeszłości.

Takich jak on jest więcej. Na pokładzie „The Volunteer” Sumner spotka nieokrzesanego harpunnika Henry’ego Draxa. Konfrontacja z aspołecznym brutalem stanie się nieuchronna.

Ekranizacja powieści Iana McGuire przywodzi na myśl powieść „Terror” Dana Simmonsa. Analogie są oczywiste – ten sam okres, angielska wyprawa do Arktyki, potęga natury zmuszająca ludzi do ekstremalnych wyborów. „The North Water” zawęża dramat do kilku osób rzuconych w paszczę polarnego szaleństwa.

Wykształcony i inteligentny chirurg (Jack O’Connell) stoi w opozycji do emeaującego pierwotną siłą Draxa (genialnie zmieniony Collin Farrell). Mimo oczywistych różnic antagonistów łączy więcej niż z pozoru mogłoby się wydawać.

„The North Water” to fantastyczny, wciągający serial BBS. Zamknięcie historii w jednym krótkim sezonie perfekcyjnie zagęszcza atmosferę a kreacje McGuire i Farrella na długo pozostają w pamięci.

 

 

Terror – Dan Simmons

W XIX wieku Anglia niepodzielnie króluje na oceanach i podbija kolejne terytoria.  Royal Navy bada obszary arktyczne coraz bardziej zgłębiając wieczną zmarzlinę koła podbiegunowego. Brytyjczycy szukają nowych, krótkich przejść z Europy do Ameryki Północnej.

W roku 1845 rusza kolejna misja Królewskiej Marynarki Wojennej. Ekspedycją dowodzi doświadczony Sir John Franklin. Były gubernator Ziemi Van Diemena po raz czwarty prowadzi wyprawę odkrywczą na wody północy. Okręty „Erebus” i „Terror” mają potwierdzić istnienie Przejścia Północno – Zachodniego prowadzącego z Morza Beringa i Morza Baffina  do arktycznych terytoriów Kanady.

Z powodu krótkiego lata i złej pogody statki zimują w Cieśninie Barrowa. Kolejne lato nie przynosi ocieplenia i statki utykają w lodzie koło Wyspy Króla Williama. Po trzech latach Royal Navy rozpoczyna poszukiwania zaginionej floty. Odnaleziona w kolejnej dekadzie notatka dowódcy „Terror” kapitana Francisa Croziera inforumuje, że Sir John zmarł 11 czerwca 1847 roku a załoga planowała opuścić okręty i ruszyć na Południe.

Powieść Dana Simmonsa to beletrystyczna próba odtworzenia losów prawdziwej wyprawy „Erebusa” i „Terroru”. Głównym bohaterem książki Simmons mianuje Francisa Croziera. Autor nie poprzestaje na znanych faktach historycznych, uzupełnionych hipotezą pieszej ekspedycji na Południe. Simmons w udany sposób wprowadza do akcji pierwotne zło, które rozgrzewa akcję do czerwoności. Kapitan Crozier walczy nie tylko z ukrywającym się w lodzie drapieżnikiem, ale przede wszystkim z nieludzkim zimnem i buntującą się załogą.

„Terror” to jedna z najlepszych powieści historyczno – przygodowych ostatnich lat, w niezwykle plastyczny sposób pokazująca realia przetrwania w podbiegunowej strefie śmierci. Na podstawie książki w 2018 roku powstał serial AMC z Jaredem Harrisem w roli głównej.

 

The Stranger

Małomiasteczkowe, sielskie życie rodziny Price rozpada się po spotkaniu z tytułowym „Obcym”. Dziwna informacja od nieznajomej burzy spokój Adama i Corrine, ale w tym spokojnym dotąd miasteczku dzieje się dużo więcej. Policja znajduje ciało zdekapitowanej alpaki. Drastyczne zdarzenie ma związek z nocną libacją lokalnych dzieciaków, po której jeden z nich pozostaje w śpiączce. Iluzoryczny spokój angielskiego przedmieścia pęka jak bańka mydlana.

Adam Price prowadzi swoje prywatne śledztwo równolegle do działań policji. Ścieżki bohaterów krzyżują się i nakładają. Nikt nie jest bez winy.

Miniserial na podstawie powieści Harlana Cobena pełen jest gwałtownych zwrotów akcji i coraz szerszego kręgu podejrzanie zachowujących się osób. Twórcy co i rusz podrzucają nowe tropy, sprawnie manipulując sympatiami widzów. W gąszczu półprawd i skrywanych tajemnic niełatwo domyślić się rozwiązania.

Fajny serial, chociaż zakończenie – odwrotnie proporcjonalnie do tezy A.Hitchcocka – nie kończy się wielkim bum, ale pierdnięciem resztki powietrza ze sflaczałego balonika.

 

The Crown season 03

To co wywołuje największe zdziwienie w trzecim sezonie sagi rodziny Windsor to zmiana na stanowisku królowej 🙂

Sezon trzeci startuje w tym samym roku, w którym zakończyła się dwójka, ale zmiana obsady z młodej Claire Foy na dojrzałą Olivię Colman to istotny znak dla widza – zakończyła się epoka przejmowania władzy, zaczał czas stabilnyc rządów pewnej siebie, doświadczonej już Elżbiety II.

Pokrywający lata 1964 – 1977 sezon trzeci dużo czasu poświęca przygodom „królika” Filipa i miłosnym katastrofom Małgorzaty. W dorosłość wkracza kolejne pokolenie: następca tronu Karol i księżniczka Anna. Na scenie głównej pojawia się wuj Dickie, sprawnie manipulujący rodzinką. Lata 60-te i 70-te to także niezwykłe czasy w ujęciu społeczno-politycznym. Wśród nich Zimna Wojna i ruski szpieg na dworze królowej, pogorszenie stosunków Wielka Brytania – Ameryka, katastrofa w walijskim Aberfan czy wreszcie wielki „konik” Filipa – lądowanie na Księżycu.

Trzeci sezon to odejście od trącących podręcznikiem historii czasem post-wiktoriańskich królów Zjednoczonego Królestwa na rzecz „monarchii z ludzką twarzą”. Scenarzyści musieli zastąpić stare księgi doniesieniami z pierwszych stron gazet. Kontrapunktem sensacyjnych historyjek w rodzinie królewskiej wciąż pozostaje Elżbieta II, najbardziej dostojna ze wszystkich współczesnych władców.