Balwierz – Katarzyna Bonda

Trzeci tom drugiego sezonu, chciałoby się powiedzieć. To już szósta książka z cyklu „Hubert Meyer. Psycholog śledczy” i jednocześnie część zamykająca trylogię z lat 2020-21.

Po mrożącym krew zakończeniu „Klatki dla niewinnych” Meyer próbuje zaszyć się w głuszy. Próbuje nieudolnie, bo kryjówka w domku Domana dla miejscowych nie jest miejscem odludnym a sam psycholog decyduje się włączyć do  lokalnego śledztwa. A czego tu nie ma!

W trakcie nielegalnego polowania ginie ksiądz Donat Giza. Kościelnego kacyka zabójca zostawia obok truchła białego wilka bez głowy. Tuż obok policja odkrywa makabryczną scenkę mordu rytualnego. W okolicach grasuje zwyrodnialec porywający dzieci, którego tubylcy szybko ochrzczą złowrogim „Balwierzem”.

Psycholog śledczy nie może przebić się przez zmowę milczenia. W Narwi wszyscy znają wszystkich i wiedzą o wszystkim. Rzecz w tym, że nikt nie złamie świętego prawa prania brudów we własnym gronie. Wśród podejrzanych są typy spod ciemnej gwiazdy, kłusownicy i policjanci. Cień podejrzeń pada nawet na Domana – przyjaciela, którego z Meyerem łączą inne tajemnice.

Podobnie jak w poprzednich tomach przygód profilera Bonda plącze wątki i zaciera starannie ślady. Wśród ogromu spraw i bohaterów niełatwo jest znaleźć trop prawdziwego mordercy. I tym razem autorka wplotła w główny wątek zadawnione historie ciągnące się od czasu zabójstwa Japy.

Zdaje się, że nadal „nikt nie musi wiedzieć” i o tajemnich Huberta Meyera nie poznamy jeszcze długo.

 

 

Malowany Ptak – Jerzy Kosiński

W pierwszych dniach II wojny światowej kilkuletni chłopiec trafia pod opiekę wiejskiej rodziny. Rodzice chłopca umieszczają go w bezpiecznym miejscu, w którym dziecka nie dotknie okrucieństwo wojny. Wojenna zawierucha powoduje, że chłopiec traci opiekunów. Ciemnowłosy i ciemnooki chłopiec nie rozumie lokalnej mowy i obyczajów. W brutalnym i prymitywnym świecie rubieży cywilizacji staje się pariasem stojącym w wiejskiej hierarchii niżej bydła zagrodowego. Życie dziecka jest usłane bólem i upokorzeniem. Kolejni opiekunowie okazują najgorsze cechy ludzkiego gatunku.

Historia chłopca nie precyzuje miejsca, ale z kontekstu łatwo wywnioskować, że są to najbardziej zacofane obszary kresów wschodnich. Niemiecka okupacja i rozpędzające się ludobójstwo podwajają stawkę cierpień bohatera.

Powieść najeżona gwałtem i zwyrodnieniem jest parabolą wojny w jej najgorszej odsłonie. I nie tylko wojny, bo niechęć do obcego, ciemnookiego dziecka wywodzi się z zabobonu i ciemnoty.

Józef Lewinkopf urodził się w 1933 roku w Łodzi. Rodzina uniknęła holocaustu ukrywając się na wsi w okolicach Sandomierza. Lewinkopfowie przybrali polskie nazwisko Kosińscy a mały Józio stał się Jerzym.

WIek, pochodzenie i wojenne losy autora były przyczynkiem do opinii, że „Malowany Ptak” ma w sobie wątki autobiograficzne. Autor nie zaprzeczał tym pogłoskom, co przyniosło książce dodatkowy rozgłos.

 

 

Klatka dla niewinnych – Katarzyna Bonda

W warszawskiej kamienicy dochodzi do brutalnego morderstwa. Świadkiem rodzinnej tragedii jest kilkuletni Jonasz. Piotr Englot gładko przyznaje się do zabicia żony. Tuż przed końcem odsiadki żonobójca korzysta z przepustki. W niejasnych okolicznościach dochodzi do wypadku na balkonie tego samego mieszkania. W momencie, w którym ginie Stanisława Figas, na balkonie jest z nią Jonasz i Piotr Englot. Mieszkający vis-a-vis kamienicznik nagrywa część zdarzenia telefonem.

Wysoki funkcjonariusz służby więziennej Kacper Dragan wciąga do śledztwa Huberta Meyera. Dochodzenie prowadzone przez profilera przy wsparciu niezawodnej prokurator Rudy odkrywa kolejne poplątane wątki. Tymczasem dochodzi do kolejnego morderstwa. W kręgu podejrzeń pojawia się sam Meyer, który jako ostatni widział się z ofiarą. To zdarzenie również uwieczniono na nagraniu.

Uwikłany personalnie profiler musi znaleźć rozwiązanie sprawy zanim sam zostanie skazany za zabójstwo. Śledztwo komplikuje się a ślady prowadzą do niewyjaśnionych zniknięć kobiet siedemnaście lat wcześniej.

Skomplikowana intryga kryminału obfituje w kilka wątków pobocznych doskonale mylących tropy. W gąszczu domysłów trzeba zachować czujność. Katarzyna Bonda podrzuca kolejne klocki do układanki już nie tylko zbrodni w rodzinie Englotów, ale i do wciąż niepewnego dochodzenia z tomu „Nikt nie musi wiedzieć„.

Tym razem autorka pozwoli czytelnikowi dowiedzieć się kardynalnego „kto zabił”. Zanim jednak do tego dojdzie, Katarzyna Bonda przygotowała dla swojego protagonisty nie lada atrakcje 🙂

 

 

Kacper Dragan

Stanisława Figas

Jonasz Englot

 

 

 

Nikt nie musi wiedzieć – Katarzyna Bonda

Hubert Meyer na emeryturze? Tylko pozornie. Psycholog śledczy nie siada już za biurkiem w komendzie powiatowej policji ale wciąż pozostaje aktywny zawodowo.

Planowany urlop przerywa wizyta dawnych znajomych. Prokurator Weronika Rudy i dwaj policjanci „Doman” i Szerszeń proszą Meyera o przysługę w sprawie zabójstwa gangstera. Profiler ma skierować śledztwo „na lewe sanki” i uchronić dawnych współpracowników.

Sprawę Japy ma zamaskować równoległe dochodzenie. Meyer rusza do Zamku Moszna gdzie doszło do morderstwa. Pojawiają się kolejne ofiary i śledztwo na Górnym Śląsku urasta do wielowarstwowej układanki. To nie koniec. Profiler będzie zmuszony zająć się rozwikłaniem jeszcze jednej, tym razem prywatnej sprawy. Ofiara to młody mężczyzna zaatakowany przez jadowite węże.

Katarzyna Bonda po dziesięcioletniej przerwie wraca do cyklu o najlepszym polskim profilerze. Sukces czterech powieści o Saszy Załuskiej najwyraźniej zainspirował autorkę do koronkowych fabuł i nieoczywistych finałów. Autorka odchodzi od prostego pytania „kto zabił”, którego fundamentem była analiza behawioralna. Hubert Meyer ewoluuje do roli regularnego detektywa.

„Nikt nie musi wiedzieć” plącze wątki i myli tropy. W pochodzie osób i faktów trudno się momentami połapać. Można mieć wrażenie, ze Katarzyna Bonda zapędziła się za daleko w potrójne śledztwo i sama już nie wie które z nich jest najważniejsze. W efekcie nie do końca wiadomo nie tyle kto, ale po co zabił 🙂

Nikt nie musi wiedzieć” to nie kolejny epizod z katalogu spraw profilera ale preludium dla kolejnych powieści z cyklu. I tyko to tłumaczy arcy mętne zakończenie jednego z wątków.

 

Terror – Dan Simmons

W XIX wieku Anglia niepodzielnie króluje na oceanach i podbija kolejne terytoria.  Royal Navy bada obszary arktyczne coraz bardziej zgłębiając wieczną zmarzlinę koła podbiegunowego. Brytyjczycy szukają nowych, krótkich przejść z Europy do Ameryki Północnej.

W roku 1845 rusza kolejna misja Królewskiej Marynarki Wojennej. Ekspedycją dowodzi doświadczony Sir John Franklin. Były gubernator Ziemi Van Diemena po raz czwarty prowadzi wyprawę odkrywczą na wody północy. Okręty „Erebus” i „Terror” mają potwierdzić istnienie Przejścia Północno – Zachodniego prowadzącego z Morza Beringa i Morza Baffina  do arktycznych terytoriów Kanady.

Z powodu krótkiego lata i złej pogody statki zimują w Cieśninie Barrowa. Kolejne lato nie przynosi ocieplenia i statki utykają w lodzie koło Wyspy Króla Williama. Po trzech latach Royal Navy rozpoczyna poszukiwania zaginionej floty. Odnaleziona w kolejnej dekadzie notatka dowódcy „Terror” kapitana Francisa Croziera inforumuje, że Sir John zmarł 11 czerwca 1847 roku a załoga planowała opuścić okręty i ruszyć na Południe.

Powieść Dana Simmonsa to beletrystyczna próba odtworzenia losów prawdziwej wyprawy „Erebusa” i „Terroru”. Głównym bohaterem książki Simmons mianuje Francisa Croziera. Autor nie poprzestaje na znanych faktach historycznych, uzupełnionych hipotezą pieszej ekspedycji na Południe. Simmons w udany sposób wprowadza do akcji pierwotne zło, które rozgrzewa akcję do czerwoności. Kapitan Crozier walczy nie tylko z ukrywającym się w lodzie drapieżnikiem, ale przede wszystkim z nieludzkim zimnem i buntującą się załogą.

„Terror” to jedna z najlepszych powieści historyczno – przygodowych ostatnich lat, w niezwykle plastyczny sposób pokazująca realia przetrwania w podbiegunowej strefie śmierci. Na podstawie książki w 2018 roku powstał serial AMC z Jaredem Harrisem w roli głównej.

 

Dubaj – Jacek Pałkiewicz

Pan Pałkiewicz to uznana firma. Odkrywca źródeł Amazonki. Dziesiątki książek, liczne nagrody, kwiaty na dzień kobiet i wizyty w zakładach pracy. Słowem – człowiek legenda.

Pan Pałkiewicz niczym Tomek z książek o Tomku pana Szklarskiego bywał wszędzie i wszystko widział. A jak już wszystko zobaczył po dwa albo – ba! nawet trzy razy – to pojechał wreszcie na wczasy z żoną. Do Dubaju. Wzdrygał się przy tym i krzywił, bo przecież Dubaj to żadne tam aj-waj, tylko światowa stolica blichtru i kiczu opływającego złotem.

To nie jest miejsce dla starych podróżników. Że tak powiem.

Nie byłby jednak pan Jacek Tomkiem gdyby na tych wczasach dedykowanych żonie nie napisał sto sześćdziesiątej piątej książki. Z uwagi na obciach jakim jest dla pana Jacka podróż wypasionym samolotem rejsowym do Mordoru Komerchy, misją podróżnika mianuje odważne stanięcie w prawdzie i czujne, krytyczne oko na Eldorado XXI wieku.

Czuj czuj, czuwaj! Że tak powiem.

W Dubaju przeżywa Pan Jacek liczne przygody turysty. Żona, która nie cierpi zakupów przeważnie znika w centrach szopingu. A wtedy Pan Jacek, hyc! i już jest na wyprawie. Zajrzy na stare miasto, na nowe miasto, niczym rasowy podglądacz podejrzy arabskie kobiety kupujące bieliznę intymną. Bywa w restauracjach -ale, ale – nie smakuje mu. Przecież zjadł już wcześniej wszytko.

Ze stricte turystycznego pobytu opływającego w luksusy pięciogwiazdkowych hoteli i przejazdów limuzynami pan Jacek struga opowieść z gatunku kontemplacyjno – filozoficznego. Pamiętny dawnych syfów czar, pan Jacek zauważa jak zmienił się świat (sic!).

Na koniec, jak na prawdziwego komandosa przystało – nie zawaha się stanąć okoniem systemowi. Ryzykując zakaz wjazdu w przyszłości, w ostatnim mikrym rozdziale wspomina Pan Jacek o jawnych niesprawiedliwościach i okropieństwach krainy szejków.

Z panem Jackiem można zgodzić się w jednym – Dubaj to nie dorzecze Amazonki. Pełne kontrastów i zdumiewające w bezczelnym przepychu miejsce trudno uznać za wyzwanie godne wypraw Tony’ego Halika. Mimo to relacja z arabskiego emiratu byłaby ciekawym doświadczeniem, gdyby nie jedna, męcząca maniera autora. Samouwielbienie level master.

Pan Jacek na każdym kroku spotyka wiernych fanów. Rozpoznawalność na poziomie JP2. Wszechobecne pokłony, powszechne uwielbienie. Po kilku rozdziałach staje się jasne o czym jest ta książka. Dubaj to tło. Rzecz jest o panu Jacku we własnej osobie.