Ozark – sezony 02, 03, final 04

Nie wiem jak to się stało, że nie powstały oddzielne wpisy dla serialu Ozark 🙂

Gdzieś po drodze przemknęły sezony 2 i 3, w których losy państwa Byrde wciąż meandrują pośród śmiertelnych pułapek.

Proste pranie forsy w zapyziałym barze zmienia się w skomplikowany konglomerat biznesowy. Zakład pogrzebowy z własnym krematorium okazuje się  nie tylko przykrywką dla finansów, ale doskonałym narzędziem do zacierania śladów. Wendy Byrde rozwija swoje talenty polityczne, Marty wymyśla kolejne sposoby na przetrwanie. Wśród nich jest perfekcyjna pralnia pieniędzy – kasyno.

Przedsiębiorstwo Byrde ściera się z lokalnymi producentami heroiny. Kłopoty z Jacobem i Darlene Snell nakładają się na interesy z mafią z Kansas City. Wkrótce na scenę wkroczy jeszcze jeden bezwzględny drapieżnik – meksykański kartel Navarro. Rodziny Byrde i Langmore muszą wiele poświęcić balansując na granicy anihilacji.

Finałowy sezon Ozark portretuje  Byrde’ów na skraju totalnej katastrofy. Sugeruje to już pierwsza, retrospektywna scena wypadku samochodowego. Zanim jednak ten moment nastąpi, bohaterowie ponownie spróbują wynegocjować nową rzeczywistość mistrzowsko układając puzzle złożone z kartelu, mafii, producentów opiatów i FBI.

Ruth Langmore sprzymierzona z mściwą Darlene Snell i niezrównoważony Javi Navarro próbujący przejąć stery kartelu dołączają do katalogu problemów państwa Byrde. Pojawi się też ojciec Wendy, który dorzuci swoje 5 centów do skomplikowanych relacji rodzinnych.

Serię „Ozark” ma definitywnie zakończyć sezon numer cztery. Pointa serialu, którego osnowa oparta jest na sensacji podkreśla ukryty sens obyczajowy -zderzenie miejskich cwaniaków Byrde’ów z lokalną społecznością hillbillies (Langmorowie, Snell’owie).

Ozark świetnie portretuje społeczne pęknięcie, przy okazji wplatając w to problemy współczesnej Ameryki – polityczne bagno, społeczną nędzę rdzennej części kontynentu czy narkotykową katastrofę spod znaku Oxycodin.

Ozark wyrósł na pierwszoligowy serial stojący na równi z „Breaking Bad” i „Sopranos”.

 

Maid (serial)

Pewnego dnia Alex wstaje z łóżka i rozpoczyna ucieczkę od dotychczasowego życia. Dziewczyna ucieka z dzieckiem na ręku bez walizek i perspektyw na jakąkolwiek pomoc.

Podróż do normalności wymaga niezwykłej determinacji i nadludzkiej siły. Historia młodej dziewczyny trzyma za gardło przez wszystkie dziesięć odcinków. Są momenty kiedy oglądanie serialu sprawia fizyczny ból.

„Sprzątaczka” pozbawiona jest naiwności produkcji typu „from zero to hero”. Choć sporo tu moralizatorstwa spod znaku okrutnego świata i bezdusznego systemu sprawiedliwości, serial jest pełen odcieni szarości. Wszystko za sprawą grającej główną rolę Margaret Qualley i ciekawą, pozbawioną jednoznaczności postać złego męża, Sean’a.

Inspiracją serialu był bestseller z listy New York Timesa autorstwa Stephanie Land „Sprzątaczka. Jak przeżyć w Ameryce będąc samotną matką pracującą za grosze”.

 

Nieświadomi (serial)

Rok 1989. Stary świat chwieje się w posadach. Kolejne kraje socjalistyczne odłączają się od sowieckiego bloku.

Aksamitna rewolucja to dla Czechosłowacji czas miękkiego, pokojowego zakończenia rządów komunistycznych.

Ale czy proces ten rzeczywiście odbywa się pokojowo a stary reżim oddaje kraj bez walki?

Maria i Viktor wracają do Pragi z emigracji. Ona – wybitna skrzypaczka porzuca karierę w Londynie podążając za nim – czołowym opozycjoniście. Do walącej się Czechosłowacji wzywa Viktora obowiązek walki o ojczyznę. Powrót pary nie umyka uwadze służb specjalnych.

Jeśli jest coś co kraje Europy Środkowo – Wschodniej mają do zaprezentowaniu światu to z pewnością fascynujące opowieści o zbrodniczych reżimach i niejawnych metodach służb bezpieczeństwa. „Nieświadomi” to udana produkcja tego typu. No i te socjalistyczne klimaty wnętrz – „to se ne vrati”  🙂

 

Mare z Easttown

Mare Sheehan prowadzi śledztwo w sprawie zaginięcia nastolatki. Śledztwo wlecze się od miesięcy, lokalna policja nie ma nic, co mogłoby popchnąć sprawę do przodu.

Mare, dawna sportowa gwiazda i duma miasteczka postrzegana jest jako nieudolna detektyw i zdemotywowany funkcjonariusz. Turbulencje w życiu prywatnym nie pomagają w prowadzeniu śledztwa.

Kiedy ginie kolejna nastolatka, policjantka czuje się zobowiązania do rozwiązania sprawy. Ale w Easttown nikt już nie wierzy w policję.

Kate Winslet doskonale odgrywa postać skomplikowanej emocjonalnie policjantki z szarego amerykańskiego miasteczka. Choć motywem przewodnim „Mare z Easttown” są tajemnicze zbrodni, serial wbrew pozorom nie jest produkcją z gatunku sensacyjnych.

 

 

Homeland – season 07

Homeland kolejny raz zatacza kręgi nad własnym podwórkiem.

Sprowokowana zamachem na swoje życie prezydent Keane wprowadza szereg radykalnych działań, które zachwieją demokracją. Rezonans jaki spowodują działania rządu wróci do Waszyngtonu z siłą tsunami. Radykalizujące się bojówki antyrządowe i krytykujący administrację dziennikarze staną się ogniem, który podpali lont.

Główna bohaterka ma swoje problemy. Po odejściu z Białego Domu boryka się z problemami rodzinnymi i destabilizacją własnego układu nerwowego.

W trakcie sezonu na scenę wkroczą internetowi trolle i rosyjskie służby specjalne.

Wyemitowany w 2018 roku siódmy sezon Homeland bez owijania w bawełnę przestrzega przed władzą (ówcześnie rozpędzająca się prezydentura sceptyka demokracji Donalda Trumpa, wybranego w podejrzanych okolicznościach i przy współudziale internetowego hejtu) i jednym z największych wyzwań współczesnego świata – wirtualnej rzeczywistości, która przebudowuje porządek świata.

Sezon powstał na bazie izraelskiego serialu tv „Prisoners of War” ale zjawiska w nim przedstawione okazały się wizjonerskie. Złowrogo wizjonerskie.

 

Dom z papieru – sezon 02

Drugi sezon „Domu z papieru” to oczywista kontynuacja głównego wątku.

Grupa nadal okupuje mennicę zmagając się z wewnętrznymi i zewnętrznymi problemami. Wśród napastników narastają konflikty i rodzą się podziały. Profesor z trudem kontroluje sytuację z zewnątrz. Komisarz Raquel zaciska pętlę śledztwa i jest coraz bliżej odpowiedzi na pytanie kto jest mózgiem operacji.

Czas liczony w godzinach od wejścia do mennicy nadaje tempa akcji, happy end zdaje się być nierealny w obliczu walącego się planu.

Sezon drugi nie zaskakuje. To niemożliwe w serialu, którego bohaterowie tkwią w budynku otoczonym przez policję. W naturalny sposób napięcie serialu przenosi się na dokonującego cudów „profesora” i policjantką rozdartą między romansem a obowiązkiem.

Powiela się casus „Prison Break” – genialny pomysł ma swoje ograniczenia i twórcom nie będzie łatwo kleić kolejne sezony w oparciu o główny motyw.

 

Mildred Pierce

Masteczko Glendale w Kalifornii, 1931 rok. Szaleje kryzys. Ludzie tracą prace i majątki. Mildred Pierce z ledwością utrzymuje siebie i córkę. Nie mając wyuczonego fachu i referencji nie ma szans na godziwą pracę.

Po bezskutecznych poszukiwaniach pani Pierce zatrudnia się w małej garkuchni. Dzięki wrodzonej przedsiębiorczości otwiera restaurację, która wyniesie ją na szczyt. Szczęście w interesach nie idzie w parze ze szczęściem w życiu prywatnym.

Klasyczna opowieść od pucybuta do milionera filmowana w manierze imitującej produkcje z „tamtych lat”. Osobisty dramat Mildred zmienia obyczajowy serial w antyczną tragedię. Kate Winslet obsypana nagrodami a przy jej boku kolejny raz Guy Pearce.

 

Rojst ’97

Lato 1997 na Dolnym Śląsku, „Powódź stulecia” odkrywa tajemnice pogrzebane w ziemi. Po przerwaniu wałów las na Grontach odsłania szczątki ludzkie. Nie tylko te z czasów wojny. Nastoletni topielec zostaje uznany za kolejną ofiarę kataklizmu.

Sprawę prowadzi oddelegowana ze stolicy inspektor Anna Jass (Magda Różczka) i miejscowy inspektor Mika (Łukasz Simlat), swój chłop.

Do miasta wraca redaktor Zarzycki (Dawid Ogrodnik), raz jeszcze spotykając się z dawnym mistrzem Wanyczem (Seweryn).

„Rojst 97” luźno nawiązuje do swojego poprzednika, z czasem jednak wątki schodzą się w jedno miejsce – na Gronty.

Nowy sezon ma swój klimat, wzmocniony rolami Różczki i Simlata. Nie trudno zgadnąć, że twórcom Rojsta zaimponował „True Detective” 🙂

Raz jeszcze serialowi towarzyszy świetnie przearanżowana piosenka „z epoki” 🙂

 

Stranger Things – Season 01

W spokojnym miasteczku Hawkins zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Zaginięcie młodego Willa to początek ścieżki znaczonej kolejnymi ofiarami i coraz mniej zrozumiałymi wypadkami.

Mieszkańcy racjonalizują niespotykaną wcześniej kumulację tragicznych zdarzeń. Powiązania z nadprzyrodzonymi mocami zdaje się widzieć wyłącznie mała grupka dzieciaków zafascynowanych „Dungeon & Dragons”. To do nich trafi „Jedenastka”, uciekinierka z pobliskiego tajnego ośrodka badań rządowych.

Podobieństwo z „IT” nieprzypadkowe, podobnie jak dziesiątki innych stylistycznych zabiegów oczarowujących widza w tym serialu.

Dla tych, którzy w latach 80-ych byli w wieku paczki serialowych bohaterów „Stranger Things” będzie filmową maszyną do podróży w czasie od której trudno się „odkleic”. Spójrzcie tylko na ten plakat rodem z blockbusterów sprzed czterdziestu lat!

Dopracowana w szczegółach stylistyka, kultowe dziś gadgety lat 70 i 80, świetnie dobrana muzyka. Do tego niezbyt skomplikowana fabuła, która nie odstraszy nadmiernymi teoriami z fizyki.
Wyważony miks S-F, kina przygodowego i horroru tylko z pozoru wydaje się dziwny. To jednak mieszanka wybuchowa i mina pułapka zarówno dla tych, którzy z zapartym tchem oglądali premierę „Obcego” czy „IT”, jak i dla widzów w wieku filmowej paczki Mike’a i Eleven.

 

Dom z Papieru – sezon 01

Facet o aparycji intelektualisty zbiera drużynę straceńców, którzy wykonają skok życia. „Profesor” planuje starannie, nie pozostawiając miejsca  przypadkowi.. Pozorowany banalny napad na sejf mennicy w Madrycie przeradza się w fascynujący mecz szachowy pomiędzy Profesorem a stróżami prawa. Zamknięci w budynku – twierdzy złoczyńcy ukrywają się pod nazwami miast. Impulsywna Tokio, twardogłowi Oslo i Helsinki, żywiołowa Nairobi, ponadprzeciętny Berlin. Każdy ma swoją specjalizację i rolę do odegrania.

Wciągająca hiszpańska produkcja stała się netflixowym fenomenem w wielu krajach.

„Casa del Papel” konstrukcją przypomina serialowy hit sprzed dekady – „Prison Break”. W obu serialach najbardziej wciągający jest plan, którego skrawki widz odkrywa w kolejnych odcinkach.

Jest jeszcze jedno podobieństwo – wiadomo, że na jednym sezonie się nie skończy a koniec pierwszej serii będzie klasycznym cliffhangerem.