Kolejna dekada rządów Ludwika XIV, okrzepłego już władcy na tronie Francji.
Trwa wojna z Niderlandami. Knowania Wilhelma Orańskiego nieuchronnie prowadzą do wniosku, że to on macza palce w morderstwach, do których dochodzi w Wersalu.
Tymczasem król pogrąża się w romansie z damą dworu. Markiza de Montespan wzmacnia swoją pozycję na dworze zagrażając innym koteriom.
Drugi sezon traci nieco blasku swojego poprzednika ale nadal trzyma poziom.
Drugi sezon „Wersalu” Cztery lata po wydarzeniach pierwszego. Ludwik XIV zazdrosny o wojenną sławę Filipa sam rusza na wojnę z Niderlandami. Opuszczony przez króla Wersal coraz bardziej pogrąża się w anarchii. Używanie zakazanych eliksirów ma swoje apogeum w serii otruć. Na dwór wraca wierny Bontemps, ponownie wezwany do wykrycia spisków. Słabną za to wpływy Madame de Montespan …
Dwójka nie traci nic z przepychu i dynamiki akcji. Ludwik XIV panował 72 lata, jeszcze sporo przed nami 🙂
Powieść Jeana Teule opowiada historię jednego z nielicznych ludzi, których nie oślepiło słońce Jego Wysokości Ludwika XIV. Markiz de Montespan istniał naprawdę i nazywał się
Louis Henri de Pardaillan de Gondrin, marquis de Montespan
Pan Pardallian de Gondrin nie uległ pokusom korzystania z przywilejów, jakie dawała bliskość Króla Słońce. W epoce dworskich intryg i rozwiniętych do obłędu rytuałów wykazał się nadzwyczaj wysoko rozwiniętą moralnością nie godząc się na ciche przyzwolenie „wypożyczenie” własnej żony królowi. Musiał mieć zaprawdę wielkie cohones, żeby publicznie wypominać cokolwiek królowi. Faktem historycznym jest też ozdobienie powozu rogami jelenia i odprawianiem corocznych mszy żałobnych za małżonkę, która w tym samym czasie radośnie grała na królewskim flecie w komnatach Wersalu.
Françoise Athénaïs de Rochechouart de Mortemart, Marquise of Montespan stała się wpływową osobistością na dworze Ludwika XIV po tym, gdy Jego Wysokość wymienił zastąpił nią poprzednią „starą” kochankę. Była urocza, piękna, zabawna. Oczywiście do czasu kolejnej zmiany i urodzeniu po drodze siedmiu królewskich bękartów.
Powieść Jeana Teule skupia się na nieszczęsnym rogaczu i jego pięknej żonie. Los Markiza układa się w nieustanne pasmo porażek prowadzących od finansowych kłopotów szlachcica, któremu prawo zabraniało zarabiać pieniądze inaczej niż poprzez posiadany majątek i królewskie apanaże, przegrane wojny i stracone łupy, aż do panowania w rozpadającym się zamczysku z garstką wiernych sług.
Największym walorem opowieści są jednak nie same losy bohaterów a detaliczne opisy dworu królewskiego z jego dziwnymi zwyczajami. Zderzenie oświeconego absolutyzmu Króla Słońce i jego ulubienia elegancji z szokującymi zwyczajami higienicznymi to prawdziwe odkrycie tej książki.
Wersal? Śmierdząca sprawa 🙂
MAQLAtura 