The Morning Show

Wybuch supernowej na antenie telewizyjnej prowadzi do reakcji łańcuchowej w „The Morning Show”. Prowadzący Mitch Kessler (Carell) zostaje w trybie natychmiastowym usunięty z porannego programu po tym, gdy na jak wychodzą jego grzechy spod znaku #metoo.
Współprowadząca Alex Levy wykorzystuje moment do wprowadzenia własnych rządów.
Do zespołu dołącza terenowa reporterka. Bradley Jackson (Witherspoon) okazuje się bombą rozsadzającą skostniałe struktury od wewnątrz.
Przepychanki na najwyższych szczeblach stacji, walka o stołki, zdrady i nowe przymierza – „The Morning Show” ukazuje bezwzględny świat korporacji w wydaniu telewizyjnym.

 

Wojna płci

Lata siedemdziesiąte. Kobiecy tenis właśnie rozpoczął swoją walkę o równouprawnienie i płace równe tym, które dostają najlepsi wśród mężczyzn.

Dawny mistrz tenisa a obecnie nałogowy hazardzista Bobby Riggs wykorzystuje szum medialny dla własnego show. Obnosząc się szowinistycznymi hasłami o wyższości męskiego sportu wyzywa na pojedynek numer jeden rankingu kobiecego tenisa.

Billie Jean King, wielokrotna zwyciężczyni Wimbledonu początkowo niechętna błazenadzie dawnego mistrza decyduje się na podjęcie wyzwania.

„Battle of the Sexes” jest opowieścią o tenisie, jednak sport to tylko kamuflaż historii, której kwintesencją jest tytułowa „walka płci”. W pojedynku Emma Stone – Steve Carell na pierwszym planie jest równouprawnienie, ale film przemyca drugą, subtelniejszą walkę. To pojedynek dwóch twarzy Billie Jean: obyczajowo poprawna żona i sportsmenka zmaga się z budzącą się w niej nową seksualnością.

Bobby Riggs ukazany przez Carella jako oszołom i opętany hazardem bufon jest uznawany przez znawców tenisa za jednego z najlepszych zawodników w całej historii tego sportu. Błaznujący na ekranie Carell gubi gdzieś ducha dawnego mistrza, przy okazji mieszając szyki reżyserowi. W potoku przebieranek i żarcików podstarzałego Riggsa postać Bille Jean King rozmywa się, sprowadzając osobisty wątek bohaterki do łopatologicznego przesłania w duchu nadchodzącego LGBT.