Do Cna – Katarzyna Bonda

Sądzę, że jed­nak le­piej bę­dzie, jeśli pój­dzie pani z tym na po­li­cję.
– Pójdę – za­pew­ni­ła. – Ale naj­pierw chcia­ła­bym, żeby spra­wę zba­dał ktoś dys­kret­ny. Widzi pan, mój syn miał spe­cy­ficz­ne za­in­te­re­so­wa­nia sek­su­al­ne. Od za­wsze pra­gnął być zje­dzo­ny. – Urwa­ła i za­śmia­ła się ner­wo­wo, jakby to miał być żart. – Mąż gej, a syn ma­rzył o spo­tka­niu lu­do­żer­cy… Sama już nie wiem, co robię nie tak.

Do agencji Sobieskiego zgłasza się nowa, zamożna klientka. Posiadaczka dworku w Żyrardowie zleca odnalezienie syna Antona. Nie chce zgłaszać zaginięcia na policję i od początku zachowuje się dziwnie. Wkrótce znika też były mąż Stadnickiej a w żyrardowskim parku Dittricha ktoś podrzuca torbę pełną kości. Ludzkich kości.

Ze strzępków informacji uzyskanych od rodziny Stadnickich niewiele wynika. Sobieski poszukuje już nie tylko zaginionego Antona. Jego celem staje się dotarcie do kanibala. Tymczasem przybywa ofiar miłośnika ludzkiego mięsa.

„Hej, Kaligula357. To jest mój numer. Miło było”.

„Prze­my­śla­łem spra­wę. Tak, je­stem twoim cia­łem. Zjedz mnie”.

Bonda bawi się konwencją powieści detektywistycznej nie szczędząc czytelnikowi makabrycznych szczegółów. Rozdziały opatrzone są oryginalnymi przepisami kuchennymi a pani Katarzyna z rozmysłem doprawia akcję dialogami rodem z bajek braci Gimm („schrupałbym cię w całości”).

W trzecim tomie serii „Jakub Sobieski” autorka wchodzi na wyżyny makabreski. Po losach kobiety w walizce to oczywisty progres w kryminalnym dance macabre. Największe tabu ludzkości trudno będzie przebić czymś równie szokującym w kolejnych tomach.