Rok 1862 Irlandia. Angielska pielęgniarka Elizabeth (Florence Pugh) trafia do zapadłej dziury, aby zbadać lokalny cud.
Oto jedenastoletnia Anna, córka wioskowych biedaków, staje się wioskową świętą. Jej najbliżsi utrzymują, że dziewczynka nie je od 4 miesięcy a przy życiu utrzymuje ją jedynie modlitwa i cudownie jej podawana (boską ręką) „manna z nieba”. Drugim ekspertem w sprawie cudownego postu zostaje dla kontrastu zakonnica a cały proces nadzoruje sroga, wiejska rada starców.
Równie ważna jak sama postać cudownie żyjącej dziewczynki jest historyczny i społecnzy kontekst opowieści. Głęboko wierząca, straumatyzowana w wielkim głodzie irlandzka prowincja chce uwierzyć w cud.
Pielęgniarka do spółki z zakonnicą mają sprawdzić autentyczność cudu lub też okryć istotę oszustwa.
Badająca osobliwość świecka pielęgniarka początkowo sprawia wrażenie osoby, której celem jest zdemaskowanie oszustów. Lib wykazuje się jednak wyjątkową empatią przedkładając dobro dziecka nad interesy lokalnej społeczności.
Opowieść chilijskiego reżysera Sebastiana Lelo w zdystansowany i nienachalny sposób odnosi się do religijnego fanatyzmu i dewocji, ale w gruncie rzeczy w centrum opowieści umieszcza nie krytykę ludzkiej natury a pozytywny charakter jednostki. Florence Pugh kolejny raz udowadnia swoje umiejętności.
MAQLAtura 